Dotychczas, w I i II części opisu wybranych rezultatów badań, omówiono zadania realizowane w ramach dwóch z sześciu modułów systemu SmartMonitor. Zadania te dotyczyły modelowania tła oraz śledzenia obiektów. W niniejszym artykule przedstawione zostaną metody, które mogą zostać zastosowane w ramach trzeciego modułu, czyli modułu usuwania artefaktów.

Artefakty to nadmiarowe obszary, fałszywie wykryte w wyniku modelowania tła i pojawiające się w obszarze pierwszego planu po odjęciu tła od bieżącej klatki. Fałszywe detekcje mogą przyjmować różne postacie - poczynając od pojedynczych pikseli (szum), poprzez odizolowane i niewielkie grupy pikseli, aż po duże obszary, często złączone z obszarem właściwego obiektu pierwszoplanowego.

Trudno jest uniknąć detekcji artefaktów. Wynika to przede wszystkim z rzeczywistych scen, które są rejestrowane przez kamery, i których zawartość podlega określonym, głównie przez naturę, zmianom. Dlatego też pojawienie się dodatkowych obszarów w obrazie pierwszego planu może wynikać z:

• ruchów tła sceny, m.in. ruchów liści na wietrze,
• zmian jasności, m.in. przebłyski słońca,
• pojawienia się cienia rzucanego przez obiekt ruchomy.

Skoro nie ma możliwości wpływu na monitorowane otoczenie, szczególnie na warunki atmosferyczne, wówczas konieczne jest wprowadzenie dodatkowych operacji przetwarzania obrazu, które pozwolą na zminimalizowanie wielkości fałszywych obszarów na obrazie pierwszoplanowym, pozwalając jednocześnie na pozostawienie nienaruszonego obszaru właściwego obiektu pierwszoplanowego. Jak omawiano w pierwszej części badań, model tła może zostać zbudowany z wykorzystaniem różnych informacji. Zaletą takiego podejścia jest możliwość uzyskania odmiennych modeli tła - zmiany następujące w scenie w inny sposób wpływają na zmianę jasności, a w inny zaś oddziałują na składowe barwne. Ponadto istnieje możliwość wprowadzenia dodatkowych warunków, głównie co do wielkości obszaru obiektu zainteresowania dla systemu, oraz zastosowania operacji morfologicznych, które zredukują zaszumione obszary i uzupełnią braki.

Poniższy rysunek obrazuje opisane powyżej kroki usuwania obiektów fałszywych. Na rysunku, w pierwszym rzędzie, zawarto przykładową klatkę, model tła dla składowej jasności i model tła dla składowej barwy, zaś w drugim rzędzie znajdują się obrazy pierwszoplanowe kolejno w modelu jasności i barwy, a także wynikowa maska binarna obiektu pierwszoplanowego, pozbawiona błędnych detekcji.